O problemach zdrowotnych wynikających z przebywania w niektórych budynkach pisano już w latach 80. ubiegłego wieku. Niestety, budynki powstające obecnie również nie są wolne od nieprzemyślanych projektów, które mogą stanowić dla nas pośrednie zagrożenie. Jednym z takich zagrożeń jest syndrom chorego budynku, który może nieść ze sobą poważne konsekwencje zdrowotne.
Czym jest syndrom chorego budynku?
Syndromem chorego budynku nazywamy zespół objawów i dolegliwości, które wynikają z długotrwałego przebywania w budynku czy pomieszczeniu, którego wady konstrukcyjne lub nieprzemyślany projekt są przyczyną niskiej jakości powietrza. Przyjmuje się, że budynek może być uznany jako chory, gdy więcej niż trzecia część osób w nim przebywających wykazuje objawy syndromu.
Jeszcze w ubiegłym stuleciu, syndrom przypisywano prawie wyłącznie budynkom, w których mieściły się ogromne liczby biur, a także placówkom oświatowym i muzeom. Obecnie jednak uważa się, że może on dotyczyć także i zwykłych budynków mieszkalnych. Problem nie dotyczy tylko dzieł starego budownictwa – konstrukcje stawiane obecnie również nie są wolne od wad, które wynikają głównie z dążenia do dokładnej izolacji budynku.
Objawy
Pośród wielu objawów, które wynikają z przebywania w budynkach dotkniętych syndromem chorego budynku, wyróżnić możemy:
- Nadmierne zmęczenie, problemy z pamięcią i koncentracją,
- Bóle głowy, nudności, omdlenia,
- Dolegliwości ze strony układu oddechowego: alergie, zapalenie śluzówek i oskrzeli, kaszel, zaburzenia oddychania.
Wymienione wyżej symptomy nie wydają się stanowić zagrożenia dla życia. Mimo to, bez żadnych wątpliwości można przyznać, że są one uciążliwe i w znacznym stopniu obniżają wydolność umysłową i fizyczną osób, które przebywają w chorych budynkach.
Co więcej – z chorymi budynkami ściśle skorelowane są także poważniejsze choroby – jak np. nowotwory czy astma oskrzelowa – a także zatrucia czadem.
Przyczyny syndromu
Pośród najważniejszych przyczyn syndromu chorego budynku, wyróżnić możemy zwłaszcza nieprawidłowo funkcjonującą wentylację i klimatyzację, które odpowiadają za niską jakość powietrza wewnątrz budynku. Bezpośrednie zagrożenie dla naszego zdrowia stanowią natomiast unoszące się w przestrzeni zanieczyszczenia o charakterze biologicznym, chemicznym, oraz fizycznym.
Pośród zanieczyszczeń biologicznych wyróżnić możemy: kurz, zarodniki, pyłki, drobnoustroje, a także grzyby. Te ostatnie są szczególnie niebezpieczne ze względu na fakt, że mogą prowadzić do rozwoju chorób nowotworowych i innych poważnych schorzeń. Czynniki chemiczne to natomiast szkodliwe związki i pierwiastki pochodzące z urządzeń biurowych, rozpylone w powietrzu toksyczne związki chemiczne, dym papierosowy, a także zaliczane do materiałów budowlanych – lakiery i farby. Do czynników fizycznych zaliczymy natomiast: nieodpowiednią temperaturę i wilgotność pomieszczenia, zjawiska elektrostatyczne, wibracje i promieniowanie.
Jak minimalizować skutki syndromu chorego budynku?
Przebudowa budynku nie zawsze jest możliwa, jednak w przypadku pojawienia się objawów syndromu, konieczna jest przynamniej jego modernizacja. Podstawowym elementem, na którym należy się skupić jest oczywiście system wentylacji. W przypadku budynków mieszkalnych, warto pozbyć się starych mebli i innych niepotrzebnych rzeczy, na których mogą osadzać się szkodliwe zanieczyszczenia. Jeśli nie mamy takiej możliwości, należy regularnie wietrzyć budynek, a także zadbać o odpowiednią temperaturę i wilgotność w jego wnętrzu.
Na zdrowie
Syndrom chorego budynku to problem, który w istotny sposób może wpływać na zdrowie osób przebywających w wadliwych wnętrzach. Uciążliwość objawów sprawia, że priorytetowa staje się potrzeba takiej konstrukcji budynków, która pozwoli na swobodny przepływ świeżego powietrza i wyeliminowanie nieprzyjemnych skutków przebywania w pomieszczeniach o zanieczyszczonym powietrzu.